Afgelopen zaterdag maakte Heren 2 zijn eerste verplaatsing van het nog prille seizoen. Wat volgt, is het relaas van een bewogen avond, waarin er uiteindelijk een glorieuze overwinning mocht bijgeschreven worden.
De GPS werd richting Kasterlee gezet om de plaatselijke volleybalvereniging partij te geven. Nog voor aanvang van de wedstrijd was het duidelijk dat de tegenstander er alles aan zou doen om ons een moeilijke avond te bezorgen. In eerste instantie werd een defect voertuig op de E313 geplaatst, waardoor we iets later dan voorzien aan de sporthal verschenen. Toen de zaal betreden werd, bleek het ook nog eens supportersavond te zijn, waardoor half Kasterlee de weg naar de zaal had gevonden. Om het feestje compleet te maken, bleek de tegenstander ook een mascotte te hebben die het publiek gedurende de hele avond zou opzwepen, als was hij Benny The Bull, die de Chicago Bulls naar een NBA-titel moest loodsen. Dit alles vond plaats in wat in de volksmond de Kast(hel) wordt genoemd.
De wedstrijd werd aangevat met een gezonde dosis vertrouwen. Logisch, gezien het feit we nog geen match verloren hadden in het nog prille seizoen. Maar snel werd duidelijk dat de tegenstander verschillende wapens had om ons pijn te doen: de hoofdaanvaller, die door zijn lengte en ervaring in zowat 90% van de aanvallen werd betrokken. Daarnaast beschikte Kasterlee ook over een middenman die net zoveel ervaring bleek te hebben en meer decibels dan de gehele zaal wist te produceren per gewonnen punt. Nee, set 1 zou het niet worden voor onze Heren 2: 25-23 en 1-0 achter, net als vorige week kon de achtervolging worden ingezet.
Set 2 leek op het eerste zicht beterschap te brengen. Er werd niet gesleuteld aan de opstelling. Coach ad interim Joeri Noppe bleef vertrouwen hebben in zijn manschappen. Niettemin bleek ook Kasterlee voldoende vertrouwen te hebben getankt na set 1. Aanvallen werden door onze tegenstander netjes verdedigd en de ervaren hoofdaanvaller bleef met (al dan niet gerichte) hamerslagen punten scoren. Toch wist onze favoriete Fixit-ploeg een 3-tal setballen te verzamelen. Het was echter zo’n avond waarin de volleybalgoden de kant van de tegenstander hadden gekozen. Setbal op setbal werd gemist, waardoor Kasterlee zich naar een 2-0-voorsprong had gespeeld.
Dan was het magische moment van coach Noppe aangebroken: een subtiele wissel zou de wedstrijd doen kantelen. Tank (de man die ons hele budget kost, maar waar we voorlopig nog geen spijt van hebben) werd naar zijn vertrouwde positie als passeur gezet. De Kleine (inspector Gadget) kreeg de verantwoordelijkheid over de receptie-hoekpositie. Hoewel het begin van de set nog krasselend werd ingezet, bleek Heren 2 meer en meer de wedstrijd in handen te nemen. Toch doemde alweer het spook op dat VC Kasterlee heette. De volleybalgoden begonnen echter sympathie voor ons te krijgen. Matchballen werden gemist door Kasterlee, miraculeuze reddingen hielden ons in de match, 2-1 stond op het bord, een nieuwe wedstrijd kon beginnen.
Intussen had Kasterlee de nodige zweetdruppels verzameld. Na elke rally werd de vloer duchtig schoongeveegd waardoor elke opslagbeurt als een time out aanvoelde. Aangezien ook de scheidsrechter een moeilijke avond kende (dubieuze passen van de thuisspelende passeur werden niet gefloten en het net deed meermaals dienst als hangmat), zou het opnieuw knokken worden. Aangezien nu zowel de receptie als aanval begon te draaien, werd het zowaar een set die met liefst 3 punten verschil werd gewonnen: 25-22, 2-2 na ruim 2 uur spelen.
Het mocht duidelijk zijn, Kasterlee zou rijp zijn voor de slachtbank. Althans, dat dachten we in al onze euforie na de gewonnen vierde set. Uiteraard bleek niets minder waar. Kasterlee leek extra diesel te hebben getankt en kwam al snel tot een 8-4 voorsprong, waarna de kantwissel volgde. Gelukkig vergat de thuisploeg haar goede vorm mee te nemen naar de overkant. Daar waar voorheen alles verdedigd en gescoord werd, begon de thuisploeg te twijfelen. Onze fiere Heren 2-ploeg greep het moment om het zwarte beest bij de keel te grijpen. Vijf hartaanvallen later kwam het verlossende punt: een ‘klutsbal’ (*) van Mark ‘Anzzzzz’ Bakx, waar ze in Kasterlee nog jaren over zullen spreken.
We zijn 22u55 en de wedstrijd was geëindigd in een 2-3-overwinning voor Heren 2. Een overwinning die bloed zweet en tranen kostte, maar die voor een feeststemming zorgde en ons met volle moed richting de zesde set duwde. Aldaar ontpopte Owen Simons zich tot een echte volksmenner. De Polonaise kende geen geheimen voor hem en de kantine werd eenvoudig in lichterlaaie gezet.
Nadat we de thuisploeg ook in het bierdrinken hadden afgetroefd, kregen we nog dictielesje van een vrouwelijke thuissupporter die ons erop attent maakte dat we Fixit al die tijd verkeerd hadden uitgesproken. Fixit moet uiteraard uitgesproken worden als ‘Fexet’. Gelukkig zijn we de helft van deze memorabele avond alweer vergeten door genoeg bier te verzetten, waardoor je ons komende week weer gewoon FIXIIIT hoort schreeuwen!
TDB
(*) bron: https://vckasterlee.be
Kommentare